Yüksek bir yere çekilir beklerim saatlerce, o anı izleyebilmek için.          Yine, o beklediğim günlerden biri. Oraya gitmek istiyorum. Ama orası çok uzakta. Hayal âlemine dalmak için kapatıyorum gözlerimi.          Çayyerinde söğütlerin altındayım. Neden hep Çayyerini seçerim ki? Çocukluğumun birçok anıları orada geçtiğinden midir bilemiyorum. Huzuru orada buluyor, anılarımla baş başa olmak istiyorum. Sanırım oraya gitmemin nedeni de bu.          Sağ elimde kalemim, sol elimde defterim. Gözlerim ve tüm dikkatim, dağ ve güneşin temas edeceği ana odaklanmış.           Dağ yanar mı güneşten?           Yanıyor işte!           Bu dağın ateşi bulutlara bulaşıyor. Beyaz bulutlar kızıla dönüyor o an. Aşkta buluşma bu olsa gerek diyorum.         Biraz sonra başlayacak olan hüzün, ayrılığın başlangıç noktası olacak biliyorum. Sevda ateşi ve sevgi kızıllığı siyahlara bulaşacak, mavi gökyüzü de eşlik edecek buna yavaş yavaş. Ay ve yıldızların ışıkları bile siyahı maviye dönüştüremeyecek. Tek umudu saatler olacak artık doğudaki dağın.          Aralarında fark var mı?           Güneş hangisini daha çok seviyor?          Bunun yanıtını düşünürüm senelerdir. Bulabildim mi? Onu da bilemiyorum. Bazen kendimce diyorum ki; güneş batıdaki dağı daha çok seviyor. Neden diyecek olursanız, ona doğru nazlı nazlı gitmesindendir diyeceğim. Bunun yanıtını verecek olan tabiî ki güneşin kendisi olacak ama görünen köy kılavuz istemiyor.          Güneş salıncak kurarmış yağmurlu günlerde. Renkli iplerinin birini o sevdasının dallarına, diğerini de diğer sevdalısının dalına bağlarmış. Ayırmazmış birini diğerinden. Aydınlıkta, batıdaki dağa koşarmış, karanlıkta ise doğudakine.          Güneş mi onlara sevdalı, dağlar mı güneşe? Yoksa bizler mi?         Batı ve doğudaki dağların ortak sevdası bu işte. Beklemek, buluşmak, kaybetmek ve her gün bunu yaşamak.   Sevda ile yüklenmiş yürek atımları ve biz…   Güneşi kimler beklemez ki.   Hepinize bol güneşli ışıklı yarınlar diliyorum.   Nuri Gökgöz(Toprağın Sesi)